ราเมนหมูสไปซี่ (Ja-Ja Men)


นี่เป็นสูตร ราเมนหมูสไปซี่ ทำเองง่ายๆ ที่ฉีดด้วยความร้อนจากพริกขี้หนูเกาหลี มันทั้งเผ็ดและหวานเล็กน้อยด้วย!

ไปเที่ยวพักผ่อนระยะยาวที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาหนึ่งเดือนและพวกเราก็ตื่นเต้น! ผ่านมาไม่กี่ปีแล้วตั้งแต่การมาครั้งล่าสุดของเรา และเราวางแผนที่จะชดเชยครั้งใหญ่ด้วยการทำหน้าบูดบึ้ง!

เราจะทำงานในส่วนของการท่องเที่ยวสำหรับบ๊วยดอง โดยเน้นไปที่ทางตอนใต้ของญี่ปุ่น เนื่องจากเวลาส่วนใหญ่ของเราจะใช้เวลาอยู่ที่นั่น ฟุกุโอกะเป็นที่ตั้งของทงคตสึราเมง ที่มีชื่อเสียง (น้ำซุปหมูน้ำนม) คาราชิเมนไทโกะ (ไข่ปลาคอดรสเผ็ด) และโมตสึนาเบะ ( หม้อไฟไส้เนื้อหรือหมูกับมิโซะกระเทียม หรือซุปถั่วเหลือง)

มันยังขึ้นชื่อในเรื่องของอาหารมากมายที่ขายตามแผงลอยริมถนนยาไต

เมื่อถึงเวลา 6 โมงเย็นของทุกๆ เย็น พ่อค้าแม่ค้าจะเปิดทำการบนถนนสายหลัก เช่นวาตานาเบะ-โดริในเท็นจินและขายชามบะหมี่ ร้อนๆ เกี๊ยว คร็อกเก้ ยากิโทริก็ตามชื่อเลย

ญี่ปุ่นในตอนกลางคืนเป็นอะไรที่น่าเบื่อ แผงขายอาหารร้านอิซากายะร้านอาหาร คาเฟ่ และบาร์ตั้งเรียงรายตามถนนพร้อมป้ายไฟสว่างไสว เชิญชวนให้คุณและเพื่อน ๆ แวะทานของว่างและเบียร์ บรรยากาศเป็นไปด้วยความสุข มีชีวิตชีวา และเงียบสงบ ไก่ฟลอเรนซ์ อาหารฝรั่งเศสที่ง่ายและอร่อยสุดฟิน!

ราเมนหมูสไปซี่

คุณชอบสูตร ราเมนหมูสไปซี่ นี้หรือไม่ ?

 มีการเปลี่ยนแปลงที่คุณทำและต้องการแบ่งปันหรือไม่? แบ่งปันเคล็ดลับและคำแนะนำของคุณในส่วนความคิดเห็นด้านล่าง!

วัตถุดิบ

  • น้ำมันพืช 1 ช้อนโต๊ะ
  • หมูบด 1 1/2 ถ้วยตวง
  • โคชูจัง 2 ช้อนโต๊ะ (น้ำพริกเผาเกาหลี)
  • น้ำตาลทราย 1 ช้อนชา
  • ซอสถั่วเหลือง 2 ช้อนโต๊ะ
  • สาเก 1/4 ถ้วย
  • น้ำมันงา 1 ช้อนชา
  • บะหมี่ราเมนสดหรือแห้ง 4 ออนซ์ (หรือบะหมี่ไข่)
  • ต้นหอม 4 (หั่นเป็นสามส่วนแล้วหั่นบาง ๆ ตามยาว)
  • มะเขือเทศลูกใหญ่ 1 ลูก (หั่นเป็น8ชิ้น)

คำแนะนำ

  1. ในกระทะขนาดกลางตั้งไฟสูงปานกลาง ใส่น้ำมันพืช หมูบด โคชูจัง น้ำตาล ถั่วเหลือง และสาเก
  2. ปรุงอาหารเป็นเวลา 5 นาทีหรือจนกว่าเนื้อหมูจะสุกทั่ว
  3. หมั่นคนและหั่นหมูเป็นชิ้นเล็กๆ ปิดไฟ ใส่น้ำมันงา คนให้เข้ากัน พักไว้
  4. ต้มบะหมี่ราเมนตามคำแนะนำบนบรรจุภัณฑ์แล้วสะเด็ดน้ำ แบ่งบะหมี่ออกเป็นสองชาม
  5. ท็อปด้วยหมูบด ต้นหอม และมะเขือเทศ เสิร์ฟทันที

Credit  แทงบอลออนไลน์

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *